کنترل نشست زمین در تونل سازی مکانیزه در محیط های شهری با انجام اقدامات اصلاحی مؤثر درتونل خط ۷ متروی تهران

ساخت فضاهای زیرزمینی باعث اغتشاش در میدان تنش زمین و تغییرشکل آن می شود. احداث فضاهای زیرزمینی شهری مانند تونل های مترو، به علت نشست حساسیت ویژه ای دارند. در این تحقیق، روند حفاری تونل خط 7 متروی تهران بررسی شده است. تئوری مربوط به پیش بینی نشست سطح زمین برای دو مقطع در کیلومتراژ 100+5 و 900+9 تخمین زده شده است. همچنین با نرم افزار plaxis 3d تحلیل عددی نشست این دو مقطع صورت گرفته و با نشست های ثبت شده بر محور تونل مقایسه شده اند. با اندازه گیری نشست زمین بر روی ساختمان های اطراف تونل نشان داده شد که نشست نمتقارنی در اطراف محور تونل اتفاق افتاده است. مقدار پیش بینی نشست به روش تحلیلی و عددی در این دو مقطع در محدوده ی مجاز قرار نگرفتند. بنابراین برای کنترل نشست، باید اقدامات اصلاحی صورت گیرد که در کیلومتراژ 100+5، ضریب 6/1 برای فشار اتاق چمبر اعمال شد و برای کیلومتراژ 900+9، محدوده ی مسیر احتیاج به به سازی منطقه ای دارد تا جبهه کار پایدار مانده و نشست ها در محدوده ی مجاز قرار گیرند. مقادیر رفتارنگاری نتایج این تحقیق را تأیید می کنند.